Goeiemiddag! Dat is een lange tijd geleden geweest!

Het heeft lang geduurd voordat ik weer een blog voor jullie heb geschreven, maar dat heeft natuurlijk wel zo z’n redenen! Wat een tijd is het geweest. Ik kan alvast verklappen dat ik Zuid-Korea achter mij heb gelaten en dit verhaal nu schrijf vanuit een zonnig en warm Bali! Wat is er allemaal gebeurd de afgelopen tijd?

De vorige blog was eind oktober geschreven. Net na het schrijven had ik meteen de bus gepakt naar Seoul, want de ‘Universiteitsspelen’ van Seoul zouden zijn. Dit zijn de twee grootste universiteiten van Seoul, die in verschillende sporten tegen elkaar spelen, iets wat als erg belangrijk wordt beschouwd door hun medestudenten. Stadions vol en iedereen aan het juichen voor zijn/haar team! Het zou een onvergetelijk weekend worden, dat was uiteindelijk ook zo, maar vooral door het tragische incident in Itaewon met halloween. Gelukkig ben ik ongedeerd gebleven, net als al mijn vrienden in Seoul, maar het was erg verdrietig en iedereen zat er de volgende dag wel even doorheen.

Na dit weekend moest er weer naar de universiteit gegaan worden, gelukkig zou ik de tentamens pas in december hebben, dus ik kon lekker doen wat ik niet laten kon. Lekker uiteten en genieten van de laatste tijd die was aangebroken in Daejeon! Dit deed ik door een hike te doen, op een uurtje van de stad. Ontzettend gaaf, met een beweegbare brug die over een vallei heen gaat, wat een hoogte! Het was prachtig weer, ontzettend helder en we waren met leuke mensen op stap. De zonsondergang die daarop volgde was dan ook onvergetelijk.

Het leven was heerlijk rustig; de universiteit vroeg niet om teveel inspanning en ik deed lekker mijn eigen ding, al was de groep het daar niet altijd mee eens. Dan ging ik lekker in m’n eentje het plan uitvoeren, niemand pakt mij dat meer af ?. Ondertussen moest ik ook gaan beginnen met een reis te gaan plannen, want familie de Jong zou 13 november aankomen! Dit is uiteindelijk dan ook een ontzettend gezellige trip geworden.

Als verrassing stond ik ze op te wachten op het vliegveld in Incheon, terwijl ik van tevoren had gezegd dat ik druk zou zijn, dus door omstandigheden in Daejeon moest blijven. Het was dan ook erg apart om iedereen weer te zien, daar komt natuurlijk bovenop dat het ook nog eens in Zuid-Korea is! De eerste nacht spendeerden wij in Daejeon, zodat iedereen kon zien in wat voor wereld hub ik leef (not). Ze vonden het wel grappig, omdat er weinig te doen is in Daejeon. Desondanks waren we naar een voedselmarkt gegaan, en nog naar wat andere toeristische attracties. We waren ook bij mijn appartementje langs geweest, dit was voor mij echt super raar om iedereen daar te zien, alsof we met z’n allen in Moraira zaten. Aan het Koreaanse bier en rijstdriehoekjes eten, je kon mij niet blijer maken met dit gezelschap. De volgende dag had ik voorgesteld om een wandeling te doen, dit bleek net even wat langer te duren dan gewild en dat heb ik dan ook geweten, haha. Met de kabelbaan terug want we moesten in de avond vanuit Cheongju een vlucht pakken naar de volgende bestemming!

Jeju Island! Toeristische trekpleister van Zuid-Korea, deze plek mochten we niet overslaan. We hadden een ontzettend fijn huisje en de activiteiten waren ook ontzettend leuk! Speciaal bier drinken, naar een niet al te hygiënische vismarkt en watervallen bekijken om de avond af te sluiten met convenience store eten, de perfecte Koreaanse dag voor familie de Jong! De volgende dag wilden we naar Udo toe, een eiland waar ik eerder in de blog ook over had geschreven. Ook hier hebben wij met de fietsen gereden en het was goed weer, ondanks dat we al natuurlijk in het begin van de winter zaten! We zijn ook naar de theevelden geweest en een grot ingegaan, kortom had Jeju ons zeer goed behandeld!

Daarna stond Busan op de planning, ook hier weer een fijn appartement, met een onvergetelijk uitzicht over de stad; het was geweldig! We hebben een expres-tour gedaan door Busan met z’n zessen; rondlopen en interactie met de Koreanen, ondanks dat ze gebrekkig Engels spraken kon je wel zien dat ze voor m’n moeder en Quirine zich wel wilden inspannen! Hhahaha. De avond was afgesloten in een van de bekendste wijken, met een prachtig strand; Haeundau beach. Hier hebben wij gefrituurde kip gegeten in een bar, om uiteindelijk te dineren aan een sushi band.

De laatste bestemming was natuurlijk; Seoul! Het belangrijkste voor mij deze dagen was natuurlijk de 60^ste verjaardag van mijn vader, maar eerst moesten er nog wat activiteiten gedaan worden in de stad en de omgeving. Zo zijn wij een dag naar de DMZ gegaan, om door Noord-Koreaanse tunnels te lopen en een blik van het Noord-Koreaanse land mee te pikken. Ook hebben wij de Seoul tower mogen bewonderen, net zoals de Lotte tower. Het is ietwat toeristisch voor de familie en erg tegenstrijdig met hoe wij normaal vakantie vieren, maar de mooie plekken van Seoul zitten nou eenmaal vol met buitenlanders! Het hotel zat midden in het centrum van de stad en daarom waren wij dan ook erg mobiel. Ik denk dat iedereen wel heeft gezien hoe oneindig groot de stad daadwerkelijk is en ook begrijpt waarom ik zo vaak naar Seoul ben gegaan, als je het vergelijkt met Daejeon.

De avond van de verjaardag van mijn vader zijn wij naar het 2-michelin sterren restaurant Alla Prima gegaan. Dit restaurant zit in de wijk Gangnam, een plek met veel moderne gebouwen en veel hoge en vooral grote schermen. Het eten was magnifiek, net als de hele ervaring die avond. Ik hoef er niet teveel over te zeggen, het was gewoon simpelweg onvergetelijk en geweldig. Daarna zijn wij nog naar Itaewon gegaan, om naar het memoriam te gaan wat er momenteel is gemaakt.

De laatste dag was ondertussen al aangebroken en na nog meer activiteiten en tijd samen, was dan het moment aangebroken voor vaarwel. Quirine, Floris en Stijn vroeg in de ochtend weg en ik om 8.30 de trein gepakt naar de universiteit voor wat officieel de laatste weken zouden zijn!

Ik had ondertussen veel zin om Zuid-Korea te verlaten, wetende wat voor ontzettend gave trip ik ga maken door de rest van Azië. Vooral na het afscheid met de familie was het voor mij wel mooi geweest. De gedachtegang was dan dus ook, tentamens maken en gaan! Eerst nog een dagje naar Seoul om met de Portugezen te spenderen om vervolgens keihard voor de tentamens te gaan. Op deze dag hebben wij de beste hike gedaan die ik tot nu toe in Zuid-Korea heb mogen doen. Het was zelfs zo mooi, dat ik besloot om op mijn laatste dag in het land terug te komen, hierover later meer…

Het was flink blokken in de bibliotheek, druk bezig met tentamens en ook met groepsopdrachten, die ik uiteindelijk in mijn eentje in elkaar heb geflanst. Het niveau van de andere internationale studenten van Solbridge is iets wat ik absoluut niet ga missen. De laatste dag in Daejeon was aangebroken en dit vierden wij dan ook met een diner, waar alle Spanjaarden bij aanwezig waren. Ik ben de volgende ochtend naar Seoul gegaan om daar de laatste dagen in Korea te spenderen! Het belangrijkste van dit weekend was voor mij om nog een keer de mooiste hike van Korea te doen; de Bukhansan berg. Bovenop heb je een soort gevoel alsof je letterlijk midden in de stad staat, en over alles uitkijkt, terwijl in je rug de zon rustig ondergaat. De eerste keer dat ik deze deed, was het ontzettend koud en waren we slecht voorbereid, geen jas, korte mouwen, geen water, maar gelukkig wel een paar biertjes! Mijn afscheid met Korea moest dus beter, dus van tevoren hadden Gonçalo en ik genoeg eten gekocht, tonic voor de Gin en een aantal biertjes, het moest een onvergetelijke zonsondergang worden. We waren in totaal met 5 mensen en het was erg bijzonder. Allereerst omdat het tot mij doordrong dat het avontuur echt was afgelopen, maar vooral omdat ik écht trots was, op mijzelf en op de rest.

Ik zou absoluut niks veranderen aan de hele ervaring die ik heb mogen beleven in Zuid-Korea, het was onvergetelijk. De plekken die ik heb mogen zien, het aantal keren dat ik heb moeten lachen tot huilen aan toe door de klungeligheid van Koreanen, maar misschien wel vooral door de bijzondere vriendschappen die ik meeneem uit dit land. Vriendschappen die kort zijn, maar heel erg waardevol zijn geworden in deze periode. Vriendschappen die ik koste wat kost niet wil verliezen, maar waarvan je ook weet dat dat onmogelijk is als het zo goed klikt tussen mensen. Ik heb op 11 december ’22 Korea verlaten met een lach en een traan, het is een leerzame ervaring geweest waarvan ik zowel de positieve en negatieve punten meeneem naar mijn leven in Valencia.

Dit duurt gelukkig wel nog even, omdat ik een vliegtuig naar Bali heb gepakt en hier de eerste dag er al op heb zitten. Gisteravond na aankomst in mijn AirBnB ben ik vrienden geworden met een 40-jarige werknemen die oorspronkelijk uit Oost-Timor komt. Hier heb ik tot 04.00 Bintangetjes mee zitten drinken. Vandaag heb ik dan ook meteen een scooter gehuurd om een eiland te verkennen. Ik ben net terug gekomen en schrijf dit verhaal dan ook onder een door de zonsondergang prachtig gekleurde lucht. Het leven is goed en ik weet zeker dat het nóg beter gaat worden!

Het gaat jullie goed daar in de kou ?,

Besitos,

Joost