Annyeonghaseyo en gamsahmnida voor het lezen van deze weblog!

Ondertussen zijn er alweer twee weken verstreken sinds de laatste keer dat ik je heb geschreven, en heb ik al bijna een maand gespendeerd in dit interessante land! Ik kan je verzekeren dat ik deze periode niet heb stilgezeten ? en het is nu weer mijn genoegen om deze ervaringen met jullie mede te delen! De bijbehorende foto’s kunnen jullie vinden in het tabblad van de fotoalbums.

Twee weken geleden was het aan mij de beurt om een eed af te leggen, door te zweren de diversiteit aan culturen op de universiteit te omarmen en de regels te volgen, oftewel om een respectvolle en goede student te zijn. Dit was een hele ervaring, gezien de zaal vol zat met onder andere een aantal directeuren van verschillende universiteiten en mensen met goeie posities in verschillende bedrijven. Het verliep allemaal soepel en ik was erg tevreden met de kans om dit te mogen meemaken.

Sinds deze gebeurtenis lag de focus voor mij vooral bij het lol maken in Daejeon, veel dingen te zien en mij hier thuis te voelen. We gaan met de drie andere Spaanse boys veel uiteten, gezien het feit dat een kipfilet in de supermarkt al 8€ kost, terwijl ik een heel menu met allemaal verschillende Koreaanse versnaperingen voor minder geld kan scoren in een goed restaurant! Zoals een aantal van jullie wel weten, ben ik verliefd op zonsondergangen; een muziekje erbij, een paar Cass biertjes en goed gezelschap, mij kan je niet gelukkiger krijgen. Met het oog op deze gedachte hebben wij dan ook de afgelopen weken een aantal hikes gedaan, waarvan we de een nog meer hadden onderschat dan de ander. Na veel gezweet door een net iets te volle rugzak met bier, is het dan toch zeker de moeite waard om te genieten van de zon die ondergaat achter de bergen die deze enorme stad omringen. Ik hoop dat je een kijkje neemt naar de foto’s, ook al is het niet te vergelijken met als je er fysiek aanwezig bent, kan ik je verzekeren dat de Sikjangsanberg enorm veel indruk heeft achtergelaten. Om dit te vieren zijn er die avond wat baco’sgedronken in Dunsan, de uitgaanswijk van de stad. Uitgaan hier is niet per se heel duur, maar alcohol over het algemeen is zeker niet goedkoop. Voor een fles sterke drank betaal je al snel 30€ in de supermarkt en voor een smakelijke fles Hendrick’s 60€.

Dit mag echter de pret niet verderven, dus gingen we de volgende dag naar een Koreaans barbecue restaurant die avond op avond stampvol zit. Hier heb ik voor het eerst in Korea Wagyu geprobeerd. Tijdens het proeven werd meteen duidelijk dat het niet de laatste keer zou zijn dat ik daar zou gaan eten, de hoeveelheid smaak die er uit zo’n stukje vlees kan komen terwijl het wegsmelt op je tong is indrukwekkend.

Enkele dagen hierna kwam het nieuws dat er een tyfoon op komst was, wat bij mij erg veel nieuwsgierigheid opwekte. Ik had graag willen zien wat een goede Aziatische tyfoon wel niet allemaal aan ravage kon opleveren, maar gelukkig is mijn stad in tegenstelling tot Jeju-eiland en Busan er heel erg goed vanaf gekomen. Na deze dagen van regen, stopte de zon maar niet met schijnen en daar werd uiteraard gebruik van gemaakt. Samen met Alberto, mijn huisgenoot, besloten wij om naar de Gyejoksan berg te gaan, uiteraard lopend. Zonsondergang, biertje en goed gezelschap, wat kan je mogelijk nog meer wensen?

Diezelfde avond (woensdag 7 september) besloten wij om voor Chuseok(Koreaanse thanksgiving) naar Busan te gaan, om te zien of de stad alle goede verhalen die ik had gelezen kon waarmaken. Zonder het te laten weten aan de Spaanse dames van onze groep, waren wij na een avondje uitgaan om 12 uur ’s middags in de trein te vinden. Ik kan je vertellen, we hebben het geweten. Ik nam bij aankomst in frisse duik in de Koreaanse zee, terwijl de rest een siësta nam in de AirBnB. We besloten om die avond richting de zee te lopen, omdat er een soort voedselmarktje was. Daar kwamen we naast een Koreaanse familie te zitten en begonnen we met het eten van kreeft uit Busan, waar wij erg veel goede verhalen van hadden gehoord. De best-sprekende Spanjaard had begrepen van de mevrouw die daar kookte dat het 5.000 won was per persoon, wat gelijk staat aan ongeveer €3,60. Dit bleek echter 50.000 won te zijn en zo mochten we met al het bier 230.000 won afrekenen. We konden hier gelukkig om lachen en hebben toen netjes afgerekend. Ik moet wel zeggen dat het zeker de moeite waard was. Ik heb nog nooit zoveel kreeft gegeten het was ontzettend smakelijk! Nu ik dan toch in Korea ben, wil ik alles proberen!

Die avond is er weer uitgegaan in Busan, er wordt afgetrapt met een wedstrijdje bowlen en daarna naar een discotheek van, voor mijn gevoel, 5 jaar oude Amerikaanse hip-hop. De muziekstijl van de Koreanen vind ik maar moeilijk te begrijpen, net als het uitgaansleven. Desalniettemin wordt er een sojuof in mijn geval een Bacardi Cola genomen en je leert de meest uitgesproken persoonlijkheden kennen, Koreaans of uit een ander land. De volgende dag zijn wij naar een van de meest bekende tempels geweest van Busan en eindigden we in een sisha lounge, deze had een aantal cocktails die zeker de moeite waard waren! Op deze manier konden we de zondag rustig afsluiten aangezien wij gebruik wilden maken van maandag om Busan te zien, voordat we die dag om 21.00 de trein moesten pakken. We maakten goed gebruik van de tijd en hebben veel dingen gezien, maar vooral geproefd! Van de ene markthal naar de ander en vooral veel eten proberen! Er staan standaard bakjes, zodat je het eten kan proeven voordat je het koopt. We konden maar niet stoppen met het proberen van alles wat er lag en er flinke hoeveelheden van te kopen. Noem het maar op, varkensspiezen van 40 centimeter lang of bakken vol met inktvis, alles was in overvloed aanwezig.

Voordat wij de trein terug naar Daejeon pakten zijn we nog naar een winkelcentrum geweest van Lotte. Dit bedrijf is ongeveer te vergelijken met Unilever en voorziet vrijwel het hele land met alles wat maar met voedsel of drinken te maken heeft. In elk winkelcentrum blijf ik mijn ogen uitkijken, goedkope sushi bars of restaurants met eten waarvan je geen idee hebt wat het überhaupt zou kunnen zijn. Ik stopte ook in de bibliotheek om een aantal boeken te kopen, waaronder Korea: The Impossible Countryvan Daniel Tudor. In de 3 uur durende treinrit ben ik begonnen met lezen en het wekt nog meer interesse bij mij op voor dit land dan dat ik aanvankelijk al had.

Dit komt vooral omdat ik merk dat ik het land lastig te begrijpen vind. Ik heb een ontzettend leuke tijd en ben omringd door allemaal internationale mensen, maar in het echt 'Koreaanse' komen is lastig. Ik heb gemerkt dat de taal echt ingewikkeld is voor mij om te leren en dat geeft mij een machteloos gevoel, gezien het feit dat ik dit probleem in Argentinië of in Spanje nooit heb gehad. De Koreanen zijn ontzettend interessante mensen als je kijkt naar de verandering van het land de afgelopen 50 jaar. Ik vind het jammer dat ik nu dan geen gesprek met ze kan voeren over onderwerpen waar ik graag nog meer over te weten zou willen komen. Dit stopt mij echter niet! Ik blijf lief glimlachend mijn iced coffee samen met een gevulde rijstdriehoek halen bij dezelfde convenience store, en waar ik mijn woordje Engels kan mixen met Koreaans maak ik daar ook gebruik van!

De komende tijd zal ik vooral bezig zijn met leuke reisjes plannen, activiteiten ondernemen en mensen leren kennen! Deze week schrijf ik mij ook in voor FC Solbridge, de voetbalclub van de universiteit. Net voor het schrijven van deze weblog heb ik plannen gemaakt over een reis van 5.5 weken die ik wil doen door Zuidoost Azië samen met een van mijn beste maatjes uit Nederland. Daar bovenop komt ook nog dat ik tijdens het schrijven een berichtje heb binnen gekregen dat in November de gehele familie op bezoek komt! Dat wordt hartstikke gezellig, maar ik ben ook nog wel blij dat ik pareltje van een land nog twee maanden verborgen van hun kan houden!

Met jou zal ik echter al mijn verhalen blijven delen, ik hoop dat je ervan hebt genoten. Ik ga nu onderweg naar het restaurant met de gefrituurde kip, ik hoop je snel weer terug te zien op deze weblog!

Besitos,

Joost

P.S. Ik heb gemerkt dat ik de reacties op de vorige weblog erg kon waarderen, dank daarvoor!